Ακυβερνησία η λυτρωτική διαφυγή προς ένα μοντέλο βιώσιμης ανάπτυξης

Αρχίσανε  οι προσπάθειες  υφαρπαγής της ψήφου των πολιτών με την τρομοκράτηση τους για μια ενδεχόμενη ακυβερνησία που θα προκύψει δήθεν, αν οι πολίτες ψηφίσουν αυτό που πιστεύουν και αν δεν ψηφίσουν «λογικά!»  αυτούς που, δήθεν,  μπορούν και ξέρουν να μας κυβερνήσουν.

Για κάποιους μυστηριώδεις λόγους στην χώρα μας δύο κόμματα διεκδικούν το διαχρονικό     “Know how” για την διακυβέρνηση αυτού του τόπου ακόμα και αν τόσο η παλαιότερη όσο και η  πολύ πρόσφατη προιστορία τους είναι γεμάτη από πρωτοφανή και διαρκή λάθη που μας έφτασαν στην σημερινή κατάντια.

Είναι δυνατόν να εξακολουθούμε να τους πιστεύουμε?
Είναι δυνατόν να πιστεύουμε ότι μπορεί κάτι να διορθωθεί

  • ΧΩΡΙΣ τον ριζικό αναπροσανατολισμό της οικονομίας μας;
  • ΧΩΡΙΣ την αποκάλυψη και καταδίκη του χρηματοπιστωτικού μοντέλου που δημιούργησε τον υπερδανεισμό κάθε μορφής, καθώς και τα αεριτζίδικα προιόντα και φούσκες με υποσχέσεις άκοπου και παρασιτικού πλουτισμού;
  • ΧΩΡΙΣ την καταδίκη των άκρατων «αναπτυξιακών» μοντέλων και πρακτικών που βασίσθηκαν σε ανόητα ποσοτικά μεγέθη και δείκτες, αγνοώντας τα βασικά ποιοτικά μεγέθη και τις ισορροπίες που καθορίζουν την ποιότητα της ζωής και τις υγιείς ανθρώπινες σχέσεις;
  • ΧΩΡΙΣ την αντίληψη του χώρου σαν ενιαίο οικοσύστημα και την διαρκή αναζήτηση της αειφορίας, της βιώσιμης ανάπτυξης και της αρμονικής σχέσης και συμφιλίωσης μεταξύ

του φυσικού περιβάλλοντος (φυσικοί πόροι σε όλε ς τους τις μορφές)

του ακίνητου ανθρωπογενούς περιβάλλοντος ( οικισμοί, χωριά, γειτονιές, πόλεις, χώροι  παραγωγής και αναψυχής) και

του κοινωνικοοικονομικού περιβάλλοντος (ποιότητα ανθρώπινων σχέσεων, κοινωνική  αλληλεγγύη, σεβασμός των συλλογικών αγαθών)…

Είναι δυνατόν να πιστεύουμε ότι μπορεί κάτι να διορθωθεί

  • ΧΩΡΙΣ  μια στροφή στην πράσινη οικονομία και τον οικολογικό χωροταξικό σχεδιασμό που ΘΑ  βασίζεται

στην βιώσιμη αναζωογόνηση της υπαίθρου

στην εκμετάλλευση των ΑΠΕ, των ανεξάντλητων αυτών φυσικών πόρων της χώρας μας  (ήλιος,  αέρας, κύματα, γεωθερμία) και την ταχύτατη δραστική απεξάρτηση από το πετρέλαιο και το λιγνίτη στα πλαίσια και της μάχης κατά της κλιματικής αλλαγής

στην αναβάθμιση των συλλογικών αγαθών μέσα και έξω από τις πόλεις

  • ΧΩΡΙΣ μια στροφή σε δραστηριότητες που ΔΕΝ θα βασίζονται

Σε ανεξέλεγκτες καταστροφικές εξορύξεις πρώτων υλών,
Σε φαραωνικά “all inclusive” τουριστικά συγκροτήματα, αποκομμένα από την τοπική οικονομία
Σε νέο κύμα άφρονης επέκτασης του δομημένου χώρου με τόνους τσιμέντου για άλλες 700.000 τουριστικές κατοικίες που θα προστεθούν στα 200.000 απούλητα και εγκαταλελειμμένα γιαπιά της χώρας μας  και την ασφυκτική οικοδόμηση και των τελευταίων ελεύθερων χώρων μας όπως το Ελληνικό…

Είναι δυνατόν να εξακολουθούμε να πιστεύουμε  ότι χωρίς όλα αυτά μπορούμε να ξεφύγουμε από την σημερινή πρωτόγνωρη για την γενιά μας αλλά περιοδικά επαναλαμβανόμενης οικονομικής, κοινωνικής, αξιακής και περιβαλλοντικής κρίσης, ξαναψηφίζοντας τα ίδια πρόσωπα και τα ίδια κόμματα;;;;

Eίμαστε μέρος της λύσης και όχι του προβλήματοςEίμαστε μέρος της λύσης και όχι του προβλήματοςEίμαστε μέρος της λύσης και όχι του προβλήματος.Eίμαστε μέρος της λύσης και όχι του προβλήματος

Αθανάσιος Ζούλιας

Αρχιτέκτων πολεοδόμος Μηχανικός
Υποψήφιος Βουλευτής στη Β’ Αθήνας  με το κόμμα των Οικολόγων Πράσινων 



δημοσιευθηκε στις by OP_webteam υπο ΑΡΘΡΑ - ΓΝΩΜΕΣ, ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΒΙΩΣΙΜΟΤΗΤΑ