Γεννήθηκε στη Θάσο και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας συνελήφθηκε και εξορίστηκε στη Γυάρο. Σπούδασε γιατρός με ειδικότητα δερματολόγου. Οι σπουδές της αυτές της έδωσαν τη δυνατότητα να εξετάζει θύματα βασανιστηρίων όταν ήταν μέλος του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας και συγχρόνως συντονίστρια των ιατρικών ομάδων της. Το 1989 συνέβησαν δυο σημαντικά γεγονότα στη ζωή της, συμμετείχε στην ίδρυση των Οικολόγων Εναλλακτικών και ήταν υποψήφια στις ευρωεκλογές του 1989. Έκτοτε συμμετείχε ως υποψηφία σε 4 εθνικές εκλογές και δύο για το ευρωκοινοβούλιο. Το 1989 ίδρυσε στην Αθήνα το Ιατρικό Κέντρο Αποκατάστασης Θυμάτων Βασανιστηρίων. Το 1993, ως μέλος του προεδρείου του Διεθνούς Συμβουλίου Κέντρων Αποκατάσταση Θυμάτων Βασανιστηρίων, εκπροσωπώντας σε αυτό το προεδρείο την Ελλάδα και τα Βαλκάνια, ήταν υποψήφια για το Νόμπελ Ειρήνης. Το 1993 ήταν υποψήφια για το βραβείο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Γαλλικής Δημοκρατίας. Το 1993 εν μέσω πολέμων στα Βαλκάνια προσκάλεσε γιατρούς από τις αντιμαχόμενες χώρες στην Ελλάδα και οργάνωσαν το Βαλκανικό Δίκτυο ενάντια στα βασανιστήρια και τον πόλεμο. Το Δίκτυο που υπάρχει μέχρι σήμερα και ασχολείται με την επανα-συμφιλίωση μεταξύ των κοινωνιών στα Βαλκάνια, προσπαθώντας να συσπειρώσει σε ένα οργανισμό ανθρώπους από διαφορετικούς εθνότητα που αντιμάχονται τον πόλεμο και τα βασανιστήρια.
Σε Διεθνή συνάντηση που οργάνωσε στην Αθήνα δημιουργήθηκε το Δίκτυο Κέντρων Αποκατάσταση Θυμάτων Βασανιστηρίων της Μέσης Ανατολής και Β. Αφρικής, με έδρα στην Αθήνα, του οποίου διετέλεσε Γενική Γραμματέας. Από το 1998 έως το 2003 υπήρξε η πρώτη εκλεγείσα πρόεδρος του Διεθνούς Συμβουλίου Κέντρων Αποκατάσταση Θυμάτων Βασανιστηρίων, με συμβουλευτικό στάτους στα Ηνωμένα Έθνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Κατά τη δράση της για τα ανθρώπινα δικαιώματα ανά τον κόσμο συνελήφθηκε 5 φορές και την τελευταία όταν επισκέφθηκε τον Αραφάτ τις τελευταίες μέρες και προσπάθησε να εξετάσει θύματα από τη σφαγή στην Τζενίν και θεωρήθηκε ανεπιθύμητο πρόσωπο από το Ισραήλ.
Δυο φορές υπήρξε υποψήφια για την Επιτροπή της Διεθνούς Σύμβασης για την Κατάργηση των Βασανιστηρίων, στα Ηνωμένα Έθνη. Δίδαξε στο New Jersey State University Rieutgers ως επισκέπτης καθηγητής καθώς και στο Πανεπιστήμιο των Φιλιππίνων. Τώρα διδάσκει στο Μάστερ της Ιατρικής Σχολής του Παν Αθηνών με θέμα «αντιμετώπιση διεθνών κρίσεων».
Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Δικτύου ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ SOS και της Οικολογικής Εταιρείας Ανακύκλωσης και συμμετείχε στην επιτροπή αντιρρησιών συνείδησης. Είναι μητέρα δυο παιδιών, δραστήριων σε θέματα προστασίας περιβάλλοντος και δικαιωμάτων ζώων.
Το 2010-2011 υπήρξε σύμβουλος της Ύπατης Αρμοστείας Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες. Επισκέφτηκε όλες τις θύρες εισόδου προς την Ελλάδα και έκανε σεμινάρια σε γιατρούς για την αναγνώριση των θυμάτων Βασανιστηρίων μεταξύ των ευπαθών ομάδων, καθώς και διαλέξεις στο κοινό προς ευαισθητοποίηση στο θέμα αυτό.
Από τον Οκτώβρη 2011 εξετάζει θύματα βασανιστηρίων για πιστοποίηση των βασανιστηρίων στη ΜΚΟ «ΜΕΤΑΔΡΑΣΗ».
