Άρθρο του Γιάννη Παρασκευόπουλου, μέλος της Επιτροπής Εκλογικού Προγράμματος. Συν-επικεφαλής της εκλογικής εκστρατείας των Οικολόγων Πράσινων, μαζί με την Ιωάννα Κοντούλη, στο ηλεκτρονικό “ΠΟΝΤΙΚΙ”
Η Ελλάδα βρίσκεται στην καρδιά μιας ευρωπαϊκής και παγκόσμιας κρίσης. Καθοριστική είναι όμως και η εγχώρια διάσταση της κρίσης, με όλα όσα μας κάνουν τον αδύναμο κρίκο της ευρωζώνης.
Δύο χρόνια μετά το Μνημόνιο, το βαρέλι παραμένει χωρίς πάτο: οι θυσίες πάνε χαμένες, η κρίση επιδεινώνεται, η κοινωνική συνοχή θυσιάζεται συστηματικά, η Δανειακή Σύμβαση με τους ανέφικτους δημοσιονομικούς στόχους και τις δρακόντειες κυρώσεις, αποτελεί μάλλον Οδικό Χάρτη για εκδίωξη από το ευρώ.
Παράλληλα εξελίσσεται επίθεση διαρκείας στο περιβάλλον και τα συλλογικά αγαθά: κατεδάφιση περιβαλλοντικής νομοθεσίας, εκποιήσεις με βίαιη αλλαγή χρήσεων στη δημόσια γη, ακρωτηριασμός του σιδηροδρόμου και των αστικών συγκοινωνιών, εκτροπή του Πράσινου Ταμείου, πελατειακές επιδρομές, όπως με τη νομιμοποίηση των αυθαιρέτων, καταστροφικές επενδύσεις που μακροπρόθεσμα καταστρέφουν περισσότερες θέσεις από όσες δημιουργούν, όπως οι εξορύξεις και οι all inclusive φαραωνικές τουριστικές μονάδες.
Η έκταση της αποτυχίας και η ένταση της κοινωνικής αποδοκιμασίας αφαιρούν από τη σημερινή Βουλή κάθε νομιμοποίηση να αποφασίζει για τις τύχες της χώρας. Οι εκλογές λοιπόν έπρεπε να είχαν γίνει ΧΘΕΣ, ήδη πριν από την κύρωση της Δανειακής. Πρόβλημα παραμένει πάντως και το έλλειμμα προτάσεων της Αριστεράς και η αδυναμία των κομμάτων της να συζητήσουν μεταξύ τους.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι απορρίψαμε από την αρχή το Μνημόνιο ως υπέρμετρο τίμημα, με άδικη κατανομή βαρών και τουλάχιστον αμφίβολο αποτέλεσμα. Κεντρική μας θέση είναι να επενδύσουμε στη διέξοδο από την κρίση μέσα από μια Πράσινη Στροφή που θα απαντά ταυτόχρονα στην οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική διάσταση: Εκτεταμένες επενδύσεις σε «πράσινες» υποδομές, μαζική δημιουργία αλλά και διάσωση θέσεων εργασίας μέσα από συνολικότερο αναπροσανατολισμό της οικονομίας για συμφιλίωσή της με το περιβάλλον.
Επιμένουμε ότι άλλο δημοσιονομική εξυγίανση, άλλο επίθεση στην κοινωνική και περιβαλλοντική βιωσιμότητα.
Καταθέτουμε εναλλακτικές λύσεις με συγκεκριμένες προτάσεις για:
- Επαρκή δημόσια έσοδα με αιχμή τη φορολόγηση του πλούτου, δέσμευση των «γκρίζων περιουσιών», τερματισμό των προνομίων του πολιτικού συστήματος και της Εκκλησίας, ανασχεδιασμό της φορολογίας ως εργαλείου ενθάρρυνσης και αποθάρρυνσης δραστηριοτήτων.
- Επαρκείς δημόσιες δαπάνες που θα αξιοποιούν για την κοινωνία και το τελευταίο ευρώ: οικοδόμηση πλήρους κοινωνικού κράτους και αποδοτικής δημόσιας διοίκησης, δραστική μείωση δαπανών όπως οι εξοπλισμοί.
- Αναπροσανατολισμό της πραγματικής οικονομίας με βιώσιμη αναζωογόνηση της υπαίθρου, απεξάρτηση από πετρέλαιο και λιγνίτη, αναβάθμιση των συλλογικών αγαθών ως αντιστάθμισμα στις απώλειες αγοραστικής δύναμης, ανάπτυξη θεσμών Κοινωνικής Οικονομίας για να στηριχθούμε πρώτα στις δικές μας δυνάμεις. Το «μίνι Μάρσαλ» να μη σπαταληθεί στην αναστήλωση ενός ήδη χρεοκοπημένου οικονομικού μοντέλου.
- Διαρθρωτικές αλλαγές με κριτήριο το δημόσιο συμφέρον και τη βιωσιμότητα, όχι την οικονομική ορθοδοξία. «Εσωτερική υποτίμηση» δεν μπορεί να προχωρήσει με μισθούς Βουλγαρίας και κόστος ζωής Γερμανίας.
- Διεύρυνση της δημοκρατίας, με ενίσχυση της άμεσης συμμετοχής των πολιτών και της αποκέντρωσης, απλή αναλογική, περικοπή δαπανών για το πολιτικό σύστημα, θεσμικές δικλίδες κατά της αυθαιρεσίας της εξουσίας.
- Ριζικές αλλαγές και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, για κοινή οικονομική πολιτική με κοινωνική δικαιοσύνη και πλήρη δημοκρατική νομιμοποίηση, οικοδόμηση συμμαχιών που θα ανατρέψουν εκλογικά τον άξονα Σαρκοζί – Μέρκελ.
Βασικό διακύβευμα των εκλογών οφείλει να αποτελέσει η ανάγκη για εναλλακτική διέξοδο, που θα αναιρεί όσα σήμερα κρατούν τη χώρα όμηρο των δανειστών. Οι Οικολόγοι Πράσινοι έχουμε ήδη αναλάβει επιμέρους θεματικές πρωτοβουλίες διαλόγου και φιλοδοξούμε να είμαστε μέρος της λύσης σε μια τέτοια κατεύθυνση.
