Αντιμετωπίζουμε με πολύ μεγάλη επιφύλαξη την ενδεχόμενη αξιοποίηση κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στη χώρα μας, κάτι που θα μπορούσε να δημιουργήσει πολύ περισσότερα προβλήματα από όσα θα έλυνε. Η Ρουμανία και η Αλβανία αξιοποίησαν τα κοιτάσματα πετρελαίου τους δεκαετίες τώρα, όμως αυτό δεν τους χάρισε ευημερία, ούτε βέβαια λύθηκαν τα προβλήματα αναπτυσσόμενων χωρών προικισμένων με υδρογονάνθρακες.
Η τραγική οικονομική κατάσταση της χώρας δε θα πρέπει να μας κάνει να αντιμετωπίσουμε την ενδεχόμενη ύπαρξη υδρογονανθράκων ως «λαχείο» και να αγνοήσουμε τους κινδύνους και τις επιπτώσεις που θα πληρώσουμε ακριβά αργότερα. Για το λόγο αυτό για κάθε μεμονωμένη περίπτωση, αλλά και γενικά, οφείλουν να απαντηθούν πρώτα τα ερωτήματα:
- Ποιο θα είναι το τελικό όφελος για την εθνική οικονομία;
- Ποια κυριαρχικά δικαιώματα θα πρέπει να μεταβιβαστούν σε ιδιωτικές εταιρείες;
- Τι περιβαλλοντικοί κίνδυνοι δημιουργούνται από την εξόρυξη αλλά και τη μεταφορά των υδρογονανθράκων του κάθε κοιτάσματος;
- Πόσο συμβατή είναι η εκμετάλλευση του κάθε κοιτάσματος με την οικονομία της περιοχής και τι επίδραση θα έχει στις τοπικές δραστηριότητες (γεωργία, αλιεία, τουρισμός κλπ);
Ειδικά για υποθαλάσσιες εξορύξεις πετρελαίου, οι συνέπειες ενός ατυχήματος θα ήταν καταστροφικές στις κλειστές μας θάλασσες και στις τουριστικές ακτές μας. Η απεξάρτησή μας από το πετρέλαιο πρέπει να είναι θεμελιώδης στρατηγική για τη χώρα και αυτό σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να μείνει πίσω, ακόμα κι αν η Ελλάδα γινόταν σαν τη Σαουδική Αραβία.
Η ενεργειακή μας ανεξαρτησία μπορεί να εξασφαλιστεί με αποφασιστική στροφή στην εξοικονόμηση και στις ΑΠΕ, κάτι που θα έχει και ανυπολόγιστα παράλληλα οφέλη στη δημιουργία θέσεων εργασίας, στη δημόσια υγεία και στην ποιότητα ζωής στις πόλεις μας
