Η ανάγκη για επείγουσα αλλαγή πορείας της χώρας μας και για αποδέσμευση από την ομηρία στους δανειστές, συμβαδίζει με την ανάγκη να αντιμετωπιστεί άμεσα η κρίση της ευρωζώνης σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Το κοινό νόμισμα οικοδομήθηκε από την αρχή σε σαθρά θεμέλια και οι λύσεις, ή θα είναι πανευρωπαϊκές, ή δε θα υπάρξουν καθόλου.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι επιδιώκουμε την παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη. Ενδεχόμενη έξοδος από το ευρώ σήμερα, πέρα από την πολιτική της σημασία και το πλήγμα στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό, θα συμπίεζε ακόμη περισσότερο ό,τι απομένει από την αγοραστική δύναμη της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών και θα έδινε τεράστια οικονομική δύναμη στα γκρίζα συμφέροντα που έχουν βγάλει κεφάλαια και καταθέσεις στο εξωτερικό.
Αυτό είναι και επιπλέον λόγος που τοποθετηθήκαμε κατά της Δανειακής Σύμβασης, καθώς η τελευταία επιβάλλει στη χώρα μας ανέφικτους δημοσιονομικούς στόχους, που θα λειτουργήσουν ως Οδικός Χάρτης για την έξοδό της από την ευρωζώνη. Η επιβολή απόλυτης προτεραιότητας στην εξυπηρέτηση του χρέους, ο ειδικός λογαριασμός που θα διοχετεύει το σύνολο της δανειακής χρηματοδότησης στην εξόφληση των δανειστών, η απαίτηση για διαρκή και υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα από μια οικονομία σοβαρά τραυματισμένη, έχουν σχεδιαστεί ως κλοιός που θα κάνει σταδιακά απαγορευτικό το τίμημα της ελληνικής παραμονής στην ευρωζώνη.
Ως πρώτο βήμα, οι Οικολόγοι Πράσινοι εστιάζουμε στη διερεύνηση της νομιμότητας δύο βασικών σημείων της Δανειακής Σύμβασης που, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, παραβιάζουν τις ευρωπαϊκές Συνθήκες και το ελληνικό Σύνταγμα:
- Την προτεραιότητα των δανειστών στα εθνικά δημόσια έσοδα, απέναντι στις βασικές υποχρεώσεις του κράτους προς τους πολίτες.
- Τη βίαιη παρέμβαση στον κατώτατο μισθό και τις συλλογικές διαπραγματεύσεις που τον διαμορφώνουν.
- Παράλληλα με την επιμονή μας σε ένα διαφορετικό σχέδιο δημοσιονομικής εξυγίανσης, με σεβασμό στην κοινωνική και περιβαλλοντική βιωσιμότητα, εξακολουθούμε να ζητάμε αλλαγή των ρυθμίσεων:
- Για το PSI και το «κούρεμα», με κύριες αιχμές την εξαίρεση των ομολόγων των ασφαλιστικών ταμείων αλλά και των Ελλήνων και Ευρωπαίων μικροαποταμιευτών μέχρι 100.000 ευρώ ανά άτομο, τη συμμετοχή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, το «κούρεμα» των τόκων των πρώτων δανείων του Μηχανισμού Στήριξης και την πλήρη διαγραφή των «απεχθών» τμημάτων του χρέους με Λογιστικό Έλεγχο.
- Για τις τράπεζες, όπου η διάσωσή τους έχει για την κοινωνία αντίκρισμα μόνο ως διάσωση των χαμηλών κυρίως και μεσαίων καταθέσεων και ως διατήρηση δυνατοτήτων για χρηματοδότηση της πραγματικής οικονομίας. Αν δεν μπορέσουν να αντληθούν κεφάλαια από τους μετόχους ή από ευρωπαϊκούς οργανισμούς και διατεθεί δανεικό δημόσιο χρήμα, το μερίδιο των σημερινών μετόχων να αποτιμηθεί με βάση την αξία κάθε τράπεζας χωρίς την παραμικρή κρατική ενίσχυση. Οι νέες προνομιούχες μετοχές να έχουν πλήρη δικαιώματα ψήφου και για το μεταβατικό διάστημα, ο έλεγχος όμως να είναι δημόσιος (π.χ. μέσω της Τράπεζας της Ελλάδος) και όχι κυβερνητικός ή κομματικός. Διαφωνούμε με την παράδοση της διοίκησής τους εκ νέου στους παλαιούς ιδιοκτήτες τους.
- Για το δανεισμό της χώρας, όπου προτείνουμε την έκδοση ευρωομολόγων αλλά και την απευθείας δανειοδότηση κάθε χώρας μέλους από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο θεωρούμε ώριμη την πρόταση να καλυφθεί με ευρωομόλογα το δημόσιο χρέος κάθε χώρας ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ μέχρι 60% του Α.Ε.Π. της, σε συνδυασμό με εκτεταμένη χρήση επενδυτικών ευρωομολόγων για προγράμματα Πράσινης Στροφής.
- Η χώρα έχει ανάγκη σήμερα ένα νέο πολιτικό σχέδιο, για να ξεπεράσουμε την ομηρία στους δανειστές και να επενδύσουμε στη διέξοδο από την κρίση.
- Παράλληλα με τα απαραίτητα ΟΧΙ, είναι επείγον να διαμορφωθούν συγκεκριμένοι στόχοι, τόσο για επαναδιαπραγμάτευση της Δανειακής Σύμβασης όσο και για διεκδίκηση εκτεταμένων ευρωπαϊκών χρηματοδοτήσεων για πράσινες επενδύσεις ως αντίβαρο στην ύφεση.
- Σε ευρωπαϊκό επίπεδο ζωτικό είναι να αξιοποιήσουμε την αλληλεγγύη δυνάμεων όπως οι Πράσινοι, αλλά και το ευρωπαϊκό κίνημα συμπαράστασης στην Ελλάδα, για να προωθήσουμε υπερεθνικές πολιτικές και κοινωνικές συμμαχίες. Τέτοιες συμμαχίες μπορούν να συμβάλουν να ανατραπεί ο άξονας Μέρκελ-Σαρκοζύ στις γαλλικές εκλογές του 2012 και τις γερμανικές του 2013. Κρίσιμη είναι και η μάχη για την εικόνα της χώρας μας στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη, μάχη που χρειάζεται να δοθεί με νέους όρους, χωρίς τα βαρίδια της καθολικής αναξιοπιστίας των σημερινών κομμάτων της Βουλής.
