Απασχόληση

Βασικές αρχές και θέσεις

Η υποστήριξή μας προς τον κόσμο της εργασίας είναι δεδομένη αλλά όχι άκριτη. Θεωρούμε την εργασία δικαίωμα, θέτουμε τους ανθρώπους (όπως και τη φύση) πάνω από τα κέρδη, διεκδικούμε εργασία με δικαιώματα, δημιουργικότητα και νόημα, προωθούμε θεσμούς δημοκρατίας και στους χώρους δουλειάς.

Απαιτούμε δίκαιη κατανομή του κοινωνικού πλούτου, θέλουμε συνδικάτα πέρα από συντεχνιακές λογικές, αυτόνομα, ελκυστικά στους εργαζόμενους και αποτελεσματικά στη δράση τους, στηρίζουμε μορφές κοινωνικής οικονομίας που υπερβαίνουν τη μισθωτή εργασία, προωθούμε αντιλήψεις που αποβλέπουν στη συνοχή της ομάδας των εργαζόμενων και τη συμμετοχή τους στο παραγόμενο τελικό προϊόν.

Απορρίπτουμε όμως κατηγορηματικά την υποταγή της ζωής στην παραγωγή και την εργασία, τη δημιουργία και συντήρηση θέσεων εργασίας με κάθε τίμημα, όπως και την περιθωριοποίηση όσων μένουν εκτός παραγωγικής διαδικασίας. Συνθήκες εργασίας, εργασιακό περιβάλλον και ασφάλεια των εργαζόμενων αποτελούν για μας προτεραιότητα.

Στα ζητήματα απορρύθμισης και ελαστικότητας απορρίπτουμε τόσο την υποχρεωτική προσαρμογή των εργαζόμενων στις ανάγκες των επιχειρήσεων όσο και την ανελαστική προσκόλληση στα παραδοσιακά πρότυπα απασχόλησης, που αγνοούν τις ιδιαίτερες ανάγκες μεγάλων κοινωνικών ομάδων, όπως των γυναικών και των νέων. Στηρίζουμε όμως τις μορφές ευελιξίας που ασκούνται με απόλυτη ατομική επιλογή κάθε εργαζόμενου, κατοχυρώνουν πλήρη ασφαλιστική κάλυψη και διασφαλίζονται ως εργασιακό δικαίωμα με συνδικαλιστικές εγγυήσεις.

Η πολιτική της ευελιξίας χωρίς ανάλογη κοινωνική και προνομιακή στήριξη  είναι όχι μόνο πολιτικά καταδικαστέα αλλά και αναποτελεσματική σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο, αφού εγκλωβίζει μεγάλο τμήμα των εργαζόμενων σε θέσεις εργασίας χωρίς προοπτική, μισθούς κάτω από το όριο της φτώχειας και ανύπαρκτη ασφαλιστική κάλυψη. Η ευελιξία χωρίς ασφάλεια δεν είναι συνταγή ενίσχυσης της απασχόλησης αλλά μέτρο ενίσχυσης της φτωχοποίησης.

Οι διακρίσεις στον εργασιακό χώρο αποτελούν κεντρικό ζήτημα. Γυναίκες, μετανάστες, πρόσφυγες, φορείς του AIDS, άτομα με ειδικές ανάγκες, αντιμετωπίζουν προβλήματα τόσο σε σχέση με την εύρεση εργασίας όσο και με τους όρους εργασίας. Η Ελλάδα είναι ίσως η μόνη ευρωπαϊκή χώρα, όπου η εργατική νομοθεσία παραβιάζεται σε τόσο μεγάλη έκταση. Η αποκατάσταση των εργασιακών δικαιωμάτων δεν απαιτεί μόνο συνδικαλιστικούς αγώνες και νομοθετικές παρεμβάσεις, αλλά και μια γενικότερη κουλτούρα «μηδενικής ανοχής» απέναντι σε κάθε αυθαιρεσία εντός και εκτός των εργασιακών χώρων.

Σήμερα, ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των νοικοκυριών που κάλυψαν τις οικονομικές ανάγκες τους μέσω του τραπεζικού δανεισμού, αντιμετωπίζει το πρόβλημα της υπερχρέωσης και απειλείται από φτωχοποίηση.  Το μερίδιο των μισθών στο ΑΕΠ της χώρας μας ολοένα και μειώνεται, αγγίζοντας το 60%, ενώ ταυτόχρονα  διευρύνεται το φαινόμενο των «φτωχών εργαζόμενων». Η εξέλιξη αυτή αντανακλά τρία διαρθρωτικά προβλήματα: υπέρμετρες ανάγκες καταναλωτισμού, ακόρεστη ζήτηση για τραπεζική ενίσχυση (σε περίοδο μάλιστα πιστωτικής ασφυξίας) και αποδυνάμωση της μισθωτής εργασίας στην παραγωγή και διανομή του πλούτου.

Η επιτακτική ανάγκη στήριξης της απασχόλησης και ενδυνάμωσης της μισθωτής εργασίας δεν μπορεί να βασιστεί εκ νέου μέσω της δημιουργίας θέσεων εργασίας σε τομείς που πλήττουν την ποιότητα ζωής, το περιβάλλον, τα κοινωνικά δικαιώματα, την υγεία των εργαζόμενων (π.χ. λιπάσματα, πολεμική βιομηχανία, λιγνιτωρυχεία, δυνάμεις καταστολής) και, εν τέλει, υπονομεύουν τη βιώσιμη ανάπτυξη.

Στο πεδίο του μεταρρύθμισης της δημόσιας απασχόλησης, είμαστε αντίθετοι στην εκχώρηση αντικειμένων δημοσίου συμφέροντος σε ιδιωτικές εταιρείες. Είναι μία νεοφιλελεύθερη προσέγγιση, διότι έτσι δεν αξιοποιείται το υπάρχον και έμπειρο προσωπικό του δημοσίου, αλλά καταστρατηγείται και η έννοια του δημοσίου αγαθού και συμφέροντος.

Οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ διεκδικούμε:

• Ελάχιστο εισόδημα αξιοπρεπούς διαβίωσης για όλους του πολίτες: άνευ όρων παροχή από την Πολιτεία ενός εισοδήματος σε κάθε πολίτη το οποίο θα εξασφαλίζει αξιοπρεπή διαβίωση και το οποίο θα αντικαταστήσει το μεγαλύτερο μέρος των διάφορων κοινωνικών επιδομάτων,
• Πράσινη απασχόληση μέσα από την ανάπτυξη σε μεγάλη κλίμακα δραστηριοτήτων έντασης εργασίας, όπως η εξοικονόμηση ενέργειας και οι ανανεώσιμες πηγές, ο αγροτουρισμός και η βιολογική γεωργία, η επαναχρησιμοποίηση και ανακύκλωση των απορριμμάτων, η κοινωνική οικονομία, η εφαρμογή συστημάτων περιβαλλοντικής διαχείρισης και ελέγχου, τα συλλογικά μέσα μεταφοράς η προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς,
• Κίνητρα για διευκόλυνση της επιστροφής στην ύπαιθρο,
• Πράσινη φορολογική μεταρρύθμιση με μεταφορά φορολογικών βαρών από την εργασία στο πρότυπο και το είδος της κατανάλωσης,
• Ενίσχυση της μικρής κοινωνικής επιχειρηματικότητας (κοινωνικές επιχειρήσεις) για την αύξηση της απασχόλησης, και
• Προστασία και κατοχύρωση δικαιωμάτων όσων αντιμετωπίζουν ειδικότερα προβλήματα στην αναζήτηση απασχόλησης (γυναίκες, μετανάστες, πρόσφυγες, φορείς AIDS, άτομα με ειδικές ανάγκες).

 Ιδιωτικός τομέας

Οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ υποστηρίζουμε:

• Την προάσπιση της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας ως ελάχιστο κατώτατο όριο διασφάλισης από την φτώχεια, καθώς και την διατήρηση της υπερίσχυσης των Κλαδικών Σ.Σ.Ε. έναντι των επιχειρησιακών ή και των ατομικών Συμβάσεων Εργασίας,
• Τη σταδιακή μείωση των ωρών εργασίας πλήρους απασχόλησης, με παράλληλη αύξηση των ελάχιστων ωρών μερικής απασχόλησης, με στόχο την ενίσχυση των χαμηλότατων εισοδημάτων των υποαπασχολούμενων, με παράλληλη αντιστάθμιση των πιθανών εισοδηματικών απωλειών των πλήρως απασχολούμενων μέσω της στήριξης και αναβάθμισης των δημοσίων συλλογικών αγαθών, αλλά και της καταπολέμησης των εναρμονισμένων πολιτικών τιμολόγησης (καρτέλ), κυρίως στα βασικά αγαθά διαβίωσης και τις υπηρεσίες,
• Θέσπιση της δυνατότητας ισομερούς μείωσης των αποδοχών των εργαζομένων σε επιχειρήσεις με αποδεδειγμένο πρόβλημα βιωσιμότητας, μόνο υπό την προϋπόθεση της παραχώρησης (ως αντιστάθμισμα) στους εργαζόμενους του δικαιώματος για εύλογη συμμετοχή σε πιθανά κέρδη της επιχείρησης στο μέλλον, όταν και εφόσον βελτιωθούν οι οικονομικές συνθήκες,
• Παρακράτηση των εισφορών υγειονομικής περίθαλψης (άμεσα και με ηλεκτρονικά μέσα) ως ποσοστό από την τελική τιμή πώλησης προϊόντων και υπηρεσιών, ώστε να αντιμετωπιστεί άμεσα η εισφοροδιαφυγή και τα τεράστια χρέη των εργοδοτών προς τα ασφαλιστικά ταμεία, να ενισχυθεί η άμεση χρηματοδότηση τους από το σύνολο του πληθυσμού και των επισκεπτών της χώρας. Οι τελευταίοι, όμως, θα έχουν ως αντιστάθμισμα καθολική πρόσβαση στην πρωτοβάθμια δημόσια υγεία με συμβολικό τίμημα. Προαιρετική καταβολή συνταξιοδοτικών εισφορών και από τους μη εργαζόμενους, με σκοπό την εξασφάλιση μίας ελάχιστης εθνικής σύνταξης όταν φτάσουν στο ηλικιακό όριο,
• Μείωση του χρηματικού ορίου υποχρεωτικών οικονομικών συναλλαγών μόνο μέσω ηλεκτρονικής χρέωσης στα 100 Ευρώ, ώστε να καταπολεμηθεί άμεσα η φοροδιαφυγή αλλά και η εισφοροδιαφυγή, σύμφωνα και με την πρόταση της παραπάνω παραγράφου. Από την επιτυχή εφαρμογή αυτού του μέτρου (πρακτικά δύσκολου για κάποιες ομάδες πληθυσμού, όπως οι ηλικιωμένοι), θα μπορέσουν να μειωθούν μεσοπρόθεσμα οι έμμεσοι φόροι και συνακόλουθα η επιβάρυνση στην κατανάλωση των φτωχότερων πολιτών,
• Πραγματικό άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων, κατάργηση κατώτατων ορίων αμοιβών για τους ελεύθερους επαγγελματίες και εισφορών «υπέρ τρίτων», με σκοπό την είσοδο ανέργων νέων στα μέχρι τώρα «συντεχνιακά επαγγέλματα», με περιορισμούς μόνο για την προστασία του δημοσίου συμφέροντος και του περιβάλλοντος,
• Κατά προτεραιότητα επιδότηση νέων θέσεων εργασίας σε επιχειρήσεις με δραστηριότητες, που -κατά τεκμήριο- θα διασφαλίζουν την κοινωνική, περιβαλλοντική και οικονομική βιωσιμότητα, και
• Θεσμοθέτηση ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, με αφετηρία την κάλυψη των μακροχρόνια ανέργων και στόχο τη σταδιακή κάλυψη όλων απέναντι στον κίνδυνο της φτώχειας. Όσο και αν φαίνεται εξωπραγματικός στόχος, μπορούν να υπάρχουν ακόμα και σήμερα πόροι για την καταπολέμηση της φτώχειας, μέσα από την καλύτερη αξιοποίηση των ευρωπαϊκών κοινοτικών πόρων, την αναδιάρθρωση της φορολογίας, τον περιορισμό των εξοπλιστικών δαπανών, τα ευρωομόλογα, την τιτλοποίηση των προβλεπόμενων εσόδων από δικαιώματα εκπομπής αερίων του θερμοκηπίου (προβλέπονται περίπου 2 δις ευρώ το χρόνο, από το 2013).

Δημόσιος τομέας

Οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ υποστηρίζουμε:

• Αξιολόγηση των υπηρεσιών δημοσίου μετά από μία διεξοδική και πολυμερή διαβούλευση, την οποία όμως θα πρέπει να συντονίσει ένας επιστημονικός φορέας δημοσίου χαρακτήρα και όχι να παραχωρηθεί σε ιδιωτική γαλλική εταιρεία, όπως σχεδιάζουν. Ο κίνδυνος που ενέχει η αξιολόγηση της δημόσιας διοίκησης «εκ των έσω» να τείνει να αναπαράγει τον εαυτό της, θα μπορούσε να αντισταθμιστεί από την ανατροφοδότηση που θα παρέχουν οι ίδιοι οι αποδέκτες των υπηρεσιών της, τόσο οι πολίτες όσο και οι επαγγελματίες και οι εταιρείες, αξιοποιώντας παράλληλα και τις καλές πρακτικές άλλων ευρωπαϊκών κρατών, αλλά βεβαίως και τις απόψεις των πολιτικών φορέων,
• Άμεση αναμόρφωση του Δημοσιοϋπαλληλικού Κώδικα με βάση τα πορίσματα από την ανωτέρω διαβούλευση, με σκοπό την πραγματική αξιοκρατία πέρα από το παραδοσιακό κριτήριο της αρχαιότητας και της (υποκειμενικής) αξιολόγησης του (εν δυνάμει ανταγωνιστή) προϊσταμένου του υπαλλήλου, πρακτικές που κατ’ ουσία διατηρούνται μέχρι και σήμερα,
• Καθιέρωση της στοχευμένης παροχής εργασίας και τεχνογνωσίας από δημόσιους υπαλλήλους προς νέες κοινωνικές, συνεταιριστικές ή και ιδιωτικές επιχειρήσεις, που τεκμηριωμένα θα συμβάλλουν στη στροφή προς την πραγματική, βιώσιμη οικονομία, ως αντιπρόταση στην εργασιακή εφεδρεία και στις απολύσεις. Κανένας εργαζόμενος δεν πρέπει να περισσεύει, προκειμένου να φέρουμε κοντά την παραγωγή με την κάλυψη των βασικών αναγκών σε τοπικό και εθνικό επίπεδο! Θέσπιση βαθμολογικών κινήτρων για τους δημοσίους υπαλλήλους που θα θελήσουν να συνδράμουν προαιρετικά στην επιτυχία νέων, κοινωνικά και περιβαλλοντικά υπεύθυνων, επενδύσεων,
• Θέσπιση της εθελοντικής μείωσης των ωρών εργασίας (με παράλληλη μείωση αποδοχών) για τους δημοσίους υπαλλήλους που επιθυμούν να αφιερώσουν περισσότερο χρόνο στην οικογένεια τους, ή να δραστηριοποιηθούν και σε άλλες οικονομικές ή κοινωνικές πρωτοβουλίες. Με αυτές τις πολιτικές, όχι μόνο θα δοθεί πιθανώς ώθηση στις συλλογικές ή ατομικές επενδύσεις και (άρα στην απασχόληση), αλλά θα αποδυναμωθούν περαιτέρω τα έωλα επιχειρήματα υπέρ της εφεδρείας,
• Καθιέρωση της τηλεργασίας στο δημόσιο, με αυστηρό όμως αντικειμενικό σύστημα ανάθεσης εργασιών με συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα, με σκοπό τη μείωση των λειτουργικών εξόδων και τον περιορισμό των καθημερινών μαζικών μετακινήσεων που επιβαρύνουν τα αστικά κέντρα, το περιβάλλον, αλλά και την οικονομία,
• Κάλυψη των κενών προσωπικού με μετατάξεις υπό την εποπτεία του ΑΣΕΠ και όχι με νέες προσλήψεις, οι οποίες είναι σχεδόν απαγορευτικές όσο είμαστε στον μηχανισμό στήριξης. Άλλωστε ο ορθολογικός ανακαθορισμός των οργανικών θέσεων για ολόκληρο το δημόσιο θα αναδείξει τόσο το πλεονάζον προσωπικό, όσο και τα υπάρχοντα κενά. Επίσης, η δραστική επέκταση της ηλεκτρονικής τεχνολογίας και μηχανοργάνωσης θα «απελευθερώσει» εργατοώρες, που (με την κατάλληλη εκπαίδευση-επιμόρφωση) θα μπορέσουν να αξιοποιηθούν για την κάλυψη άλλων σημαντικών αναγκών,
• Προώθηση του θεσμού του κρατικού υπαλλήλου και της κινητικότητας των δημοσίων υπαλλήλων, με αυστηρά όμως κριτήρια προστασίας της οικογενειακής ζωής και της εντοπιότητας,
• Συγχώνευση υπηρεσιών με επικαλυπτόμενες ή αντιφατικές μεταξύ τους αρμοδιότητες με σκοπό την πιο γρήγορη και αποτελεσματική λειτουργία τους, αλλά και την εξοικονόμηση ωρών εργασίας και πόρων,
• Πλήρη μηχανοργάνωση του δημοσίου, η ορθολογική αξιοποίηση των γνώσεων και δεξιοτήτων του προσωπικού, αλλά και η κατάρτιση-επιμόρφωση με βάση τις τεκμηριωμένες ανάγκες των υπηρεσιών, θα επιτρέψει τη ριζική αναδιάταξη των οργανικών θέσεων, η οποία με τη σειρά της θα επιτρέψει την ενίσχυση των υποστελεχωμένων μάχιμων μονάδων που εξυπηρετούν άμεσα τον πολίτη. Η θέσπιση υπηρεσιακών-βαθμολογικών κινήτρων για τους υπαλλήλους που επιτυγχάνουν ποιοτικούς και ποσοτικούς στόχους, με βάση κυρίως την ανατροφοδότηση των αποδεκτών των υπηρεσιών τους. Οι οικονομικές επιβραβεύσεις λόγω επίτευξης στόχων (μπόνους) είναι θεμιτό να έχουν συλλογικό χαρακτήρα, αλλά σε επίπεδο συγκεκριμένης υπηρεσίας, ώστε να είναι άμεση η συσχέτιση απόδοσης του υπαλλήλου και επίτευξης στόχων, και
• Βασικό ζητούμενο για την καταπολέμηση της διαφθοράς είναι η απλοποίηση, σαφήνεια, συνεκτικότητα (χωρίς διφορούμενες-αλληλοαναιρούμενες διατάξεις) και όσο γίνεται σταθερότητα στο χρόνο της νομοθεσίας, ώστε να μην αφήνεται ο χειρισμός των υποθέσεων στην κρίση ή ερμηνεία του εκάστοτε υπαλλήλου, γεγονός που μπορεί να αποτελέσει το διακύβευμα αθέμιτης συναλλαγής με τον πολίτη.

 Βιώσιμη παραγωγή και κατανάλωση

Η πρόκληση του 21ου αιώνα είναι η επίτευξη καλύτερης ποιότητας ζωής για όλους, με αποσύνδεση της οικονομικής και κοινωνικής ευημερίας από την κατανάλωση πόρων και ενέργειας και ελαχιστοποίηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Κάτι τέτοιο απαιτεί αλλαγή του σπάταλου και ρυπογόνου παραγωγικού και καταναλωτικού προτύπου προς βιώσιμη κατεύθυνση. Πρώτα απ’ όλα, θέτουμε ερωτήματα- τι, πώς, ποιος, γιατί και για ποιόν παράγει- και αναζητούμε εναλλακτικούς τρόπους παραγωγής, κατανάλωσης και διανομής του εισοδήματος.

1. 1.           Παραγωγικό πρότυπο: Αλλαγές με στόχο τη βιωσιμότητα

Οι παραγωγοί και διακινητές προϊόντων, πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη για όλο τον κύκλο ζωής των προϊόντων τους, ώστε να εξασφαλίζεται ο περιορισμός της σπατάλης πρώτων υλών και ενέργειας, η υιοθέτηση καθαρών τεχνολογιών παραγωγής, η ελαχιστοποίηση των επικίνδυνων παραπροϊόντων, ο μέγιστος βαθμός ανάκτησης, ανακύκλωσης και επαναχρησιμοποίησης προϊόντων ή πρώτων υλών.

Οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ προτείνουμε:

Η χώρα μας δεν μπορεί να στηριχθεί σε χαμηλού κόστους παραγωγή, μπορεί όμως να γίνει πόλος έλξης πράσινων τεχνολογιών και πράσινων επενδύσεων, απαντώντας με σύγχρονο και βιώσιμο τρόπο τόσο στη φυγή παραδοσιακών βιομηχανιών προς πιο φθηνές χώρες όσο και στις αυξανόμενες απαιτήσεις για πράσινα προϊόντα και υπηρεσίες, δεδομένης της σχετικής δυναμικής τους σε επενδύσεις και απασχόληση σε παγκόσμιο επίπεδο.

2. Καταναλωτικό πρότυπο: Κριτική στάση και υπεύθυνα πρότυπα ζωής προς αποφυγή υπονόμευσης της βιωσιμότητας

Βασικές αλλαγές στην κοινωνία επιτυγχάνονται όταν οι πολίτες συνειδητοποιούν την δύναμή τους, αναπτύσσουν κριτική στάση απέναντι στην κατανάλωση και υιοθετούν υπεύθυνη- από οικολογική και κοινωνική άποψη- συμπεριφορά στην καθημερινότητά τους. Στη σύγχρονη καταναλωτική κοινωνία έχει ιδιαίτερη σημασία η υποστήριξη και ενθάρρυνση στάσεων που ευνοούν ένα μη καταναλωτικό τρόπο ζωής.

Οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ θεωρούμε ότι:

• Τόσο μέσω της εκπαίδευσης όσο και μέσω της δημόσιας ενημέρωσης και της σήμανσης των προϊόντων και υπηρεσιών, ο πολίτης χρειάζεται να έχει όλες τις πληροφορίες ώστε να μπορεί να επιλέξει με συνειδητό τρόπο τις υπηρεσίες και τα προϊόντα που θα ανταποκρίνονται σε συγκεκριμένα περιβαλλοντικά και κοινωνικά κριτήρια,
• Το Δημόσιο, ως ο μεγαλύτερος καταναλωτής προϊόντων και υπηρεσιών, χρειάζεται να υιοθετήσει άμεσα ένα σύστημα προμηθειών που σταδιακά θα εξασφαλίσει ότι μέχρι το 2020, το 50% των προϊόντων και υπηρεσιών που χρησιμοποιεί (περιλαμβανόμενης της ενέργειας) να είναι πράσινες προμήθειες, και
• Η συγκρότηση ενός καταναλωτικού κινήματος ελεύθερου από νομοθετικούς περιορισμούς και ανεξάρτητου από τις οικονομικές επιλογές του «νεοφιλελευθερισμού» με ποιοτική μεταστροφή του από τον αμυντικό χαρακτήρα του σε θέματα ελέγχου και ποιότητας προϊόντος στο διεκδικητικό χαρακτήρα να επιβάλει την άποψή του στην καταναλωτική επιλογή με τέτοιο τρόπο, ώστε να στρέψει την παραγωγή και πώληση του προϊόντος στην κατεύθυνση της ποιότητας και της πραγματικής αντιστοιχίας κόστους και τιμής, με προβλεπόμενο θεμιτό κέρδος.

3. Κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία

Η αποτυχία του συγκεντρωτικού κράτους αλλά και η ανεξέλεγκτη ανάπτυξη της αγοράς οδήγησαν σε αναζήτηση ενός τρίτου δρόμου οικονομικών σχέσεων που διατηρούν την πρωτοβουλία και την αυτενέργεια στο επίπεδο της οικονομίας αλλά ταυτόχρονα ικανοποιούν κοινωνικούς και περιβαλλοντικούς στόχους: κοινωνικές επιχειρήσεις, συνεταιρισμοί παραγωγών-καταναλωτών, μη-κερδοσκοπικές μη κυβερνητικές οργανώσεις, μικρομεσαίες τοπικές επενδυτικές πρωτοβουλίες αξιοποίησης τοπικών ποιοτικών και οικολογικών προϊόντων, ομάδες έμπρακτης αλληλεγγύης και βοήθειας προς αδύναμες κοινωνικές ομάδες και στρώματα.

Οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ ενθαρρύνουμε και θα υποστηρίξουμε ενεργά την ανάπτυξη και στήριξη (νομοθετική, οικονομική-χρηματοδοτική, φορολογική) του «τρίτου τομέα» της οικονομίας, της κοινωνικής οικονομίας με:

• Διαμόρφωση κατάλληλου νομικού πλαισίου.
• Ανάπτυξη κατάλληλων χρηματοδοτικών εργαλείων
• Προσαρμογή των πολιτικών και προγραμμάτων απασχόλησης στην κατεύθυνση της ενίσχυσης της εργασίας και της δημιουργίας κοινωνικών εταιριών.
• Στόχος μας είναι μια αποκεντρωμένη και ανοικτή οικονομία αλληλεγγύης και ισότητας, πέρα από τη σημερινή ασφυκτική κυριαρχία του κράτους και της αγοράς, με κορμό την τοπική και περιφερειακή κλίμακα, με εκτεταμένο τομέα κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας, ειρηνικά και ισότιμα δεμένη με τις οικονομίες των γειτονικών χωρών, που να δίνει σε όλους τους πολίτες δυνατότητες να συμμετέχουν όχι μόνο στην παραγωγή και τα οικονομικά οφέλη, αλλά και στις βασικές αποφάσεις για την πορεία της.

Οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ πιστεύουμε ότι πρέπει να ενδυναμωθούν στην ελληνική κοινωνία:

• Τα εμφανιζόμενα μικτά δίκτυα καταναλωτικών και παραγωγικών συνεταιρισμών, όπου θα συνυπάρχουν-συνεταιρίζονται παραγωγοί και καταναλωτές, αποβλέποντας στην παράκαμψη των μονοπωλιακών δικτύων, τον αποτελεσματικό έλεγχο των τιμών και της κερδοσκοπίας, την πιστοποίηση της ποιότητας και την άμεση επαφή και επικοινωνία μεταξύ τους για την παραγωγή χρήσιμων και ασφαλών προϊόντων,
• Τα ανταλλακτικά δίκτυα, οι οργανώσεις αλληλεγγύης, οι ηθικές τράπεζες και οι τράπεζες ανταλλαγής χρόνου εργασίας, που κάνουν τα πρώτα αλλά ελπιδοφόρα βήματα τους και μπορούν να δώσουν λύσεις, πέρα από την κρατική γραφειοκρατία και το επιχειρηματικό ιδιωτικό κέρδος,
• Οι εναλλακτικοί πιστωτικοί συνεταιρισμοί (στα πρότυπα της ιταλικής BANCA ETICA), που διαχειρίζονται αποταμιεύσεις μελών και πελατών τους χωρίς κερδοσκοπικές πρακτικές, και χωρίς την συνήθη αδιαφορία των τραπεζών για τις περιβαλλοντικές και κοινωνικές επιπτώσεις των δράσεων που χρηματοδοτούν, και
• Τοπικά δίκτυα εξωχρηματικών ανταλλαγών (L.E.T.S.), όπου ανταλλάσσονται υπηρεσίες απευθείας χωρίς χρήματα. Κλειδί για την ανάπτυξή τους, αποτελεί το αίτημα να μη φορολογούνται οι υπηρεσίες αυτές ως χρηματικά εισοδήματα ή με ΦΠΑ, και να οριοθετούνται με κώδικα πρακτικών που να αποκλείει καταχρηστική εκμετάλλευσή τους από επιχειρήσεις.
• Δεν ζητάμε από την πολιτεία να «οργανώσει» τους πολίτες «από τα πάνω», μπορεί όμως και πρέπει να προχωρήσει σε ένα πιο ουσιαστικό θεσμικό πλαίσιο που θα προσφέρει πραγματικά κίνητρα και ευκαιρίες και θα τολμάει μία στρατηγική ανάπτυξης του λεγόμενου τρίτου τομέα:
• Θεσμοθετώντας θαρραλέα κίνητρα για την σύσταση κοινωνικών επιχειρήσεων και ιδίως σε τομείς που η χώρα μας χρειάζεται εναλλακτικούς τρόπους κάλυψης των αναγκών της (π.χ. αγροτική οικονομία, ανακύκλωση, φροντίδα ηλικιωμένων, κλπ.), όπως π.χ. η ανάπτυξη κατάλληλων χρηματοδοτικών εργαλείων και προσαρμογή των πολιτικών και προγραμμάτων απασχόλησης στην κατεύθυνση της ενίσχυσης της εργασίας και της δημιουργίας κοινωνικών εταιριών,
• Κατοχυρώνοντας θεσμικά και ασφαλιστικά την εθελοντική εργασία, και
• Διαθέτοντας τους κοινοτικούς και εθνικούς πόρους που προορίζονται για την Κοινωνία των Πολιτών στην πραγματική κοινωνική οικονομία, με όρους διαφάνειας και αξιοκρατίας, παράγοντας κοινωνικό κεφάλαιο και επενδύοντας στο μέλλον της χώρας.